Magandáng vanuit de tropische Filipijnen!

Op 28 januari vlogen we vanuit Sydney naar Manilla wat een prima vlucht was. Eenmaal uit het vliegtuig merken we gelijk dat we in Azië zijn. Azië heeft geuren die geen enkel ander continent kent. De geur van voedsel, kruiden, afval en benzine is typerend. Maar wat is het fijn om weer in Azië te zijn!

Welkom in metropool Manilla! De stad is hectisch en overal zijn mensen. Manilla heeft ongeveer 12 miljoen inwoners, het krioelt ervan. Over 4 kilometer hebben we 1 uur gereden. Het verkeer staat er gewoon altijd vast. Ja, geduld is een schone zaak! Gelukkig zijn we hier maar 1 avond.

De dag erna nemen we het vliegtuig naar Puerto Princesa op Palawan. Palawan is in 2014 uitgeroepen tot beste eiland ter wereld, nou dat beloofd wat. Helaas heeft onze vlucht 3 uur vertraging.....dus het lange wachten kan beginnen en wordt ons geduld op de proef gesteld. Na 3 uur vertraging mogen we eindelijk instappen en zijn we binnen een uur op het mooie, rauwe Palawan. Op de luchthaven van Palawan spreekt Ijsbrand de Nederlandse Menno aan met de vraag of hij en zijn vriendin Lenny toevallig ook naar Sabang gaan en wij misschien de kosten voor het busje op die manier kunnen delen. Vervolgens sluiten ook nog 3 Chilenen aan die ook naar Sabang moeten en op die manier drukken we de prijs nog meer. Na de 3 uur durende rit door de bergen komen we om 22.00 uur ‘s avonds aan in Sabang. Het is er zo donker dan we geen hand voor ogen zien en met onze zware bepakking lopen we het zandpad op langs het strand opzoek naar een plek om te slapen. Bob, een goede vriend van Ijsbrand, is ook in Sabang en als we opkijken naar één van de fijne terrasjes aan het strand zien we een breed lachende en bruin geworden Bob genietend van een biertje. Dit is het goede leven! We regelen bij de buurman een hutje voor de nacht en schuiven aan bij Bob en zijn nieuwe reisvrienden. De Red Horse zoals het bier hier heet smaakt goed helemaal na zo’n lange reisdag. We eten nog wat en drinken nog meer.....De dag erna hebben we een zware kater. Red horse is bier met 7% alcohol...aha! Mijn hoofd voelt alsof er 10 paarden op mijn kop galopperen.

Sabang is vooral bekend vanwege zijn ondergrondse rivier van 8 kilometer lang. Met een bootje kun je 1,5 km varen over deze rivier verborgen in een limestone grot. Nog steeds wordt er veel onderzoek gedaan naar de grot en de rivier door wetenschappers. In 2011 is de ondergrondse rivier uitgeroepen tot één van de zeven natuurlijke wereldwonders. De ondergronde rivier is mooi en bijzonder vanwege de oudheid en grootte ervan, maar het is er wel toeristisch. Tientallen kleine bootjes varen af en aan over de rivier en overal staan toeristen in orange zwemvesten paraat om het spectakel te aanschouwen. De grot is tevens een dankbare habitat voor miljoenen vleermuizen. Dus mondje gesloten als je naar boven staart en ohhh of ahhh wilt zeggen. De poep van deze beesten is niet zo best voor onze gezondheid. Beter safe then sorry!

Na 2 dagen Sabang gaan we verder met ons Hollands clubje: Bob, Menno, Lenny, Ijs & ik. We gaan richting Port Barton. De weg naar Port Barton is heel mooi. De Filipijnen zijn zo groen. Prachtig. We rijden langs rijstvelden, bossen van palmbomen en langs de paradijselijke kustlijn. Port Barton is relaxed, heel relaxed zelfs. Alles gaat er nét een tandje langzamere dan men op de Filipijnen sowieso al doet. Het vinden van accommodatie was in Port Barton een uitdaging. Met onze backpacks liepen we met 32 graden op ons bolletje langs het strand om ieder hotel te vragen of er nog slaapplekken waren. Vele malen volgde “no we’re full” op het rekest. Het aller, allerlaatste hostel had nog 1 familiekamer en ja, daar konden wij met z’n 5-en best in. Lekker knus!

We hebben een toptijd gehad in Port Barton. Elke avond beachvolleybal, BBQ-en, muziek luisteren, zwemmen, eiland hoppen, snorkelen, eten, drinken....tja nooit meer naar huis! Na 3 dagen besluiten we om verder te gaan richting El Nido. Mede omdat we niet meer genoeg geld hadden (Port Barton heeft geen ATM). Pinnen is sowieso een drama op de Filipijnen. Onze Nederlandse bankpassen lijken niet te werken hier. We hopen dat de ATM in EL Nido het doet. Want we lazen dat de ATM het doorgaans niet doet. We nemen afscheid van onze Amsterdamse reisvrienden Menno & Lenny, we zien elkaar waarschijnlijk wel weer elders. Met Bob reizen we verder.

We zijn bijna een hele dag onderweg naar El Nido. Het reizen neemt veel tijd in beslag. De wegen zijn niet altijd zo goed. Op sommige stukken ligt (nog) geen asfalt en het is er behoorlijk bergachtig, dus lekkere slingerweggetjes. El Nido is drukker en levendiger dan Port Barton, maar het is er ook erg gezellig. Op het busstation pakken we een tricycle. Dat is een scooter met overdekte zijspan, in de meeste landen een túk-túk genoemd. Het is natuurlijk een belachelijk gezicht: 3 grote Hollanders die zich in de zijspan proberen te wurmen en de backpacks? Die gaan gewoon op het dak! Rijden maar!

De ATM in El Nido pakt onze pinpas niet. Onze creditcard ligt nog in het hotel. Okay geen probleem, Bob pint nu alvast wat geld en morgen komen we terug met onze creditcard. Dat was natuurlijk oliedom! De dag erna was het ding natuurlijk OUT OF ORDER! Via-via hoorde we dat je bij het tankstation met je paspoort en creditcard contant geld kon opnemen, uiteraard wel tegen 6%....slimmeriken! Met een dik pakket pesos liepen we het tankstation weer uit, iedereen blij!

In El Nido verblijven we de eerste nacht in het meer luxe Las Cabanas. De dag erna gaan we op een 2 daagse eilandhopping naar Bacuit Archipel met een overnachting in een tentje op één van de eilandjes. Met een bangka, de karakteristieke de smalle Filipijnse boot met zij-drijvers van bamboe, varen we langs de verschillende onbewoonde tropische eilanden. We beginnen ons al aardig een echte Robinson Crusoë te voelen. We zwemmen en snorkelen en er wordt heerlijk voor ons gekookt. Verse vis, rijst & fruit. ’s Avonds wordt er een kampvuur gemaakt en wordt er rum-cola gedronken. In ons tentje is het natuurlijk bloedheet en we hebben geen matjes of kussens om op te liggen, en dus van slapen komt het eigenlijk niet. Maar de sterrenhemel waaronder we liggen is heel mooi en best romantisch. Als kers op de taart zien we op onze 2de dag tijdens het varen dolfijnen!

Terug in El Nido huren we een dag later scooters en toeren wat rond. Zo bezoeken we het picture perfect NacPan beach, eten we een heerlijke lunch met verse vis & Buko (cocosnoot!). We wanen ons op het paradijs. In El Nido eten we vaak op het strand. Je kiest een verse hele vis uit en wijze waarop je de vis bereid wil hebben en maakt een mooi prijsje. Naast de verse vis en de Buko zijn wij ook fan van calamansi juice (verse limoensap), hebben we kennisgemaakt met garlic rijst (hmmm) en zijn de Filipijnse mango’s werkelijk verrukkelijk. Boterzacht en zoet...misschien wel de beste mango’s ter wereld?

Na El Nido besloten we om een oversteek te maken naar Coron eiland. Een 8 uur durende boottocht. Coron staat bekend om zijn goede duikplekken. Om 7.30 uur stonden we paraat bij het haventje van El Nido. De boot zou om 8.00 uur vertrekken. Het werd 8.00 uur, 8.30 uur en 9.00 uur en natuurlijk geen boot. Uiteindelijk werd er omgeroepen dat de boot naar Coron niet zou ging ivm slecht weer. Helaas moesten wij onverrichte zaken terug naar het hostel, helaas was onze kamer gereserveerd en dus moesten we opzoek naar een nieuwe slaapplek. Die middag ging het los in El Nido, regen, zware windstoten dit is een echte tropische storm! Die middag hebben we Menno & Lenny weer gezien en ivm het slechte weer in een cafeetje gegeten en gedronken.

De dag erna zou het wederom onstuimig weer zijn. Te slecht en te gevaarlijk voor de overtocht met de boot. Daarom hebben we besloten om Coron helemaal te skippen en een vlucht naar Cebu te nemen. Deze vlucht was zowaar op tijd vertrokken, maar in Cebu city hebben we een beetje dezelfde taferelen als in Manilla maar dan op een wat kleinere schaal. Drukte overal.....het taxiritje duurt wederom lang. Omdat we niet in deze drukke stad willen blijven nemen we een bus naar Argao. Hier blijven we 2 nachten. We hebben een fijne plek met een zwembad. We wilde oa naar Cebu om de walvishaaien te zien, maar na hierover gelezen te hebben: o.a. dat de dieren worden gevoed zodat ze dichtbij komen en dat dus heel onnatuurlijk is, hebben we besloten om hier niet aan mee te werken. Cebu trekt ons verder niet echt en we besluiten om naar Bohol te gaan, om de Chocolate Hills te zien en om er te duiken.

Vanuit Argoa gaat een directe boot naar Bohol. Wij dachten dat de boot om 8.00 uur zou gaan....nou ken je dat verhaal van een boot die niet gaat? Althans niet om 8.00 uur? Met ons goede gedrag zaten we om 7.30 uur ready to rumble. Ijsbrand was al een aantal dagen niet lekker. Misselijk, overgeven, diarree en het nieuws dat de boot pas om 12.00 uur zou ging was even slikken voor Ijssie. Dan maar languit op een plastic bank de 4,5 uur uitzitten. Arme schat!

Op mijn verjaardag word ik verrast met een ontbijtje op het strand in de stralende zon. YES! Eindelijk zon op mijn verjaardag. Er ligt een mooie roos op tafel en op een bananenblad is met chocoladeletters “HAPPY BIRTHDAY SARA 31 YEAR” geschreven. Ik hoor happy birthday uit de speakers brullen en er is een mango-taartje voor mij gemaakt. De politie-agent is de beroerdste niet en is multi inzetbaar. Hij is met onze camera druk bezig om de beste verjaardagskiek op dit tropische eiland voor mij te maken. Ik voel me op en top jarig!

Na mijn verjaardagsontbijt huren we scooters en nemen onze kleine rugzakjes mee. Voor 2 dagen gaan we al scooterrijdend op pad door het mooie landschap vol met rijstterassen, doorkruizen we vele dorpjes en rijden we kilometers langs de kust. De mensen zijn heel vriendelijk en iedereen zwaait als we voorbij scheuren. We overnachten die avond in Anda, helemaal aan de oostkust van Bohol. De dag erna rijden we door naar de Chocolate Hills. Een bergachtig gebied met ronde bergen die in de zomer bruin kleuren en daarom Chocolate Hills genoemd worden. We bezoeken ook nog het Tarsier Sanctuary waar ze tarsier-aapjes hebben. Dit zijn de kleinste aapjes ter wereld. Je moet heel goed kijken om ze te kunnen zien, zo klein zijn ze. Hun ogen zijn heel kenmerkend, het lijken eigenlijk net kleine aliens, soort van ET.

Na 2 dagen scooteren hebben we al veel van Bohol gezien, het is een hele leuke manier om het land te zien en te verkennen.
Op Valentijnsdag hebben Ijsbrand en ik hebben gedoken op Bohol. Hoe romantisch haha. We hebben 2 duiks gemaakt en hebben we schildpadden gezien!! Hele grote en heel veel! Joehoe! Het waren 2 mooie duiken en het duiken is heel goedkoop op de Filipijnen dus we hebben de smaak te pakken. ’s Avonds op Alona Beach wordt er vaak muziek gemaakt en zijn er vuur-dansers (heet dat zo?). We hebben een favoriet strandtentje waar we graag zitten. Op 15 februari vertrekt Bob naar Indonesië en is het nu weer “just the two of us”.

We slijten ons laatste 2 dagen op Alona Beach en hebben een ticket gekocht naar Manilla voor 17 februari. Het plan is om naar het noorden van de Filipijnen af te reizen (North Luzon) richting de rijstterassenin Banaue die op de Werelderfgoedlijst staan en naar Sagada. De reis er naar toe zou heel, heel lang zijn en het weer was er slecht. In het vliegtuig naar Manilla hebben we ons plan (wederom!) gewijzigd. We gaan niet naar het noorden voor onze laatste week maar kiezen iets in de buurt van Manilla. In het vliegtuig lezen we snel de Lonely Planet door en kiezen ervoor om naar Mindoro te gaan. Niet zo toeristisch en je kunt er goed duiken. Vanaf Manilla kun je in 3 uur op Mindoro zijn en dat hebben we gedaan.

We hebben een hele fijne accommodatie aan het strand. Het is hier heerlijk rustig. We hebben nog een keer gedoken (al viel dat ons wat tegen), 2x scooters gehuurd en rond gereden, watervallen gezien en natuurlijk op het strand gezeten en gesnorkeld.

Via de Nederlandse Liek werden wij getipt over een toneelvoorstelling in het dorp van Stairway Foundation. Een Deense echtpaar is al 25 jaar begaan met de straatkinderen van Manilla die slachtoffer zijn van seksueel misbruik. Dit kan gaan om pedofilie, maar ook seks-toerisme en exploitatie van kinderen en jongeren. Stairway bied deze jongeren een programma aan met onder andere speltherapie (ivm trauma’s), creatieve therapie, maar ook onderdak (ze wonen met z’n allen bij elkaar) en onderwijs. Op grond van de verhalen van deze kinderen is er een toneelstuk gemaakt en met dat toneelstuk reizen ze het land en de wereld rond om aandacht te vragen voor elke vorm van kindermisbruik. De 3 acteurs zijn nu volwassen, maar waren ooit zelf slachtoffer van kindermisbruik. Zij zijn als kinderen van de straten van Manilla geplukt en hebben destijds deelgenomen aan het Stairway programma. Na afloop van de voorstelling was er gelegenheid tot het stellen van vragen aan de 3 acteurs. Je kunt je voorstellen dat hun verhalen zeer aangrijpend zijn. Voor meer informatie over het bijzondere werk van Stairway Foundation zie: www.stairwayfoundation.org

Donderdag 25 februari staan we aan de vooravond van onze reis naar Afrika. Het laatste continent dat wij gaan aandoen. We reizen dan in 24 uur vanuit Manilla, via Hong Kong, naar Bangkok, naar Kenia om uiteindelijk op 26 februari aan te komen in Zuid Afrika. We hebben al een fijn hotel met zwembad in Johannesburg geregeld zodat we de 26ste even kunnen acclimatiseren onder de Afrikaanse zon. Van 27 februari t/m 1 maart hebben we een 4 daagse georganiseerde safari in het Kruger Park geboekt, onze eerste echte Jungle Book ervaring!

We hebben het heel erg fijn gehad op de Filipijnen en veel leuke, lieve en bijzondere mensen ontmoet! Op de Filipijnen; werd ons geduld werd vaak op de proef gesteld, moesten we ons plan vaak wijzigen, gaat alles hier heel traag: Filipino time noemen ze dat, is het eten vaak té zout en té zoet, zijn de mensen ontzettend vriendelijk, is het landschap fenomenaal en groener dan groen. We gaan de relaxed sfeer van de Filipijnen misschien zelfs wel een beetje missen......

LOVE & KISSES,
Ijsbrand & Sarah