This was Africa! Baie dankie!

Lieve mensen,

Op 26 februari landen we na een vlucht van 24 uur op Johannesburg, Zuid Afrika. Een nieuw continent, een nieuw land, dus op naar nieuwe avonturen. Na onze lange vlucht stond ons guesthouse niet op de luchthaven zoals we hadden afgesproken....dat waren ze even vergeten. Na 2 uur over en weer bellen, wachten, nog eens wachten, en een hoop irritaties later stond er eindelijk een taxichauffeur klaar om ons naar het guesthouse te brengen. “Time means nothing in Africa” zei de goedlachse chauffeur. Misschien heeft deze beste man gelijk. En misschien moeten onze Hollandse stiptheid en het leven met de klok nu, na 4 maanden reizen, toch echt laten voor wat het is. This is Africa!!

Gelukkig is ons guesthouse mooi en zijn de eigenaren erg behulpzaam. Omdat we een dag later voor 4 dagen op safari gaan in het Kruger Park slaan we wat boodschappen in bij de lokale supermarkt de Spar. Ja, die hebben we in Nederland ook! ’s Avonds brengt de gastheer ons naar de leuke restaurantjes in de wijk Melville. We eten er heerlijk en alles is heel goedkoop voor ons. De Zuid Afrikaanse rand staat zeer gunstig voor ons. Jo’burg, zoals Johannesburg liefkozend wordt genoemd vind ik zelf een vreselijke stad, veilig is het er trouwens ook niet echt. Je moet erg alert en op je hoede zijn.

De volgende ochtend worden we vroeg opgehaald en rijden we met de minivan naar Pretoria om daar 2 Canadezen op te halen. Vervolgens rijden we in 7 uur naar Kruger Park. Het landschap is erg vlak en de wegen lijken eindeloos lang. Maar we kijken ons ogen uit. Aangekomen in het park nestelen we ons in onze safaritent, een heuse tent midden in de bush. Omdat we IN het Kruger Park verblijven lopen een aantal dieren gewoon rond. Vooral veel bavianen die overigens erg agressief kunnen zijn naar kinderen en vrouwen...ja, ja Alpha-mannetjes he! Later zien we ook aardvarkens rondlopen, je weet wel Pumba! Ijsbrand en ik zijn niet echt helden met dieren dus we vonden het prachtig maar wel op afstand. ’s Avonds durfde ik niet over de camping naar de toiletten te lopen dus mijn blaas is nu getraind! Op de dag van aankomst hebben we gelijk een sunset drive gedaan. Hup, met z’n allen in een safari-auto en dieren spotten met de ondergaande zon als decor, wauw! Op onze eerste game drive (zoals dat hier heet) spotten we gelijk de Big Five: de luipaard, de olifant, de neushoorn, de nijlpaard, en de buffel. Onze dag kon niet meer stuk. Het is zo machtig om die beesten van dichtbij te zijn. De dagen erna hebben we nog vele game drives gemaakt waar we ook nog hyena's zagen, giraffen, wilde honden, apen, leeuwen, enz. Het was allemaal top verzorgd door de organisatie. Enthousiaste rangers en de kok bereidde elkaar ochtend en avond de heerlijkste maaltijden vergezeld met Zuid Afrikaanse wijnen.

Na 4 dagen Kruger Park keerde we terug naar Jo’burg om daar te overnachten. De volgende ochtend zijn we naar het Apartheidsmuseum geweest. Het museum geeft je een indringende kijk in de geschiedenis van Zuid Afrika, die heden ten dage helaas nog steeds voelbaar is. Later die dag pakken we de trein naar Pretoria. Voor 5 dagen zullen we bij Jerry (eigenlijk heet hij Gerard) een vriend van Ijsbrand verblijven. De jongens hebben elkaar leren kennen tijdens hun reis door Zuid Amerika. Jerry zal ons meenemen naar “de familie farm” in Tuli National Park in Botswana, net over de grens met Zuid Afrika. Het is in Zuid Afrika, voor de meer welgestelden, normaal om een “farm” te hebben. Dit is een soort buitenverblijf/ vakantiehuis met een gigantisch lap grond MET wilde dieren. Jerry had al zijn vrienden uitgenodigd om ook naar de farm te komen en ook zijn vader die door alle jongelui liefkozend oom Reinhardt werd genoemd was van de partij. Het werd een dolle boel natuurlijk. Men drinkt behoorlijk veel en je kater om 8.00 uur ’s morgens wegdrinken met een bloody mary is meer dan logisch.....dus.

Op de farm hebben ze ook een echte safari auto dus gingen we natuurlijk dieren spotten en ja hoor binen no time een luipaard gezien! We maken een bush-braai en met onze drankjes klauterende we vervolgens omhoog op de toppen van de rotsen om de zonsondergang te aanschouwen. Als de avond valt is Afrika misschien wel op z’n mooist. ’s Avonds werd er natuurlijk wild gegeten, de impala stond op het menu. Men begreep alleen echt niet waarom ik vega was. Men vond dat ik toch echt eens een GOED stuk vlees moest eten. Dus heb ik de vega-wetten verbroken en heb ik onder toeziend oog van 15 nieuwsgierige Afrikanen een stukje impala-vlees geproefd. Eerlijk is eerlijk het smaakte naar grootmoeders draadjesvlees, het smaakte best okay.

Het Afrikaans is overigens een bijzondere taal. In principe kunnen wij met de Afrikanen gewoon in het Nederlands communiceren. Het Afrikaans klinkt net als een klein kind dat tegen je praat en daardoor heel aandoenlijk.

Terug in Pretoria hebben we onze huurauto opgehaald en konden we nu zelf onze wegen gaan verkennen. Onze eerste stop is Drakensberg. Er is een hele bekende wandeling de Sentinel trail die we wilde wandelen. Drakensberg een machtig gebergte tegen het Koninkrijk Lesotho aan. Bepakt en bezakt begonnen we aan onze wandeltocht omhoog. Op een gegeven moment moesten we met een ladder rechtomhoog klimmen, echt rechtomhoog! Met knikkende knieeen kropen we omhoog. Eindelijk boven op de berg aangekomen zagen we herders lopen gewikkeld in kleurrijke kleden tegen de kou. We vroegen ze de weg en in ruil daarvoor gaven we ze koekjes. We ontmoeten 2 Duitse meisjes en i.v.m. de veiligheid besloten we om met z’n 4-en verder te gaan. Plots, werd het volledig mistig en begon het te regenen. De weersomstandigheden in de bergen kunnen plotseling veranderen dat wisten we, maar zo snel? Je zag geen hand voor ogen, we konden nog geen 2 meter vooruit kijken. Shit! Twee uur lang hebben we rondgedwaald opzoek naar de weg. Ijsbrand had gelukkig zijn telefoon mee waar we GPS op hebben. Via de GPS vonden we eindelijk na 2 uur lopen en totaal doorweekt de ladders weer terug naar beneden.

Omdat Sarah familie wilde bezoeken in East Londen, zijn we via Bloemfontein naar de kust gereden. Het was leuk om de familie weer eens te zien. We hebben heel wat bijgekletst en flessen wijn soldaat gemaakt. Ijsbrand was jarig toen we in East Londen waren en er voor hem een echte Zuid Afrikaanse braai (lees BBQ) gemaakt. Happy birthday!
Na East Londen zijn we naar Jeffrey’s Bay gereisd. Dit is DE surfplek van Zuid Afrika. Het was er heerlijk weer en Ijsbrand heeft de golven getrotseerd en bleef zo waar op de surfplank staan! Topper!

Op aanraden van Nellie (moeder van Ijsbrand) willen we naar de Baviaanskloof Wilderness Area. Vanuit Jeffrey’s Bay lukt het ons niet om dit te regelen. Op de valreep besluiten we om alsnog een poging te wagen, om dit moeilijk begaanbare gebied te zien. We proberen het deze keer te geregeld te krijgen in het plaatjes Willowmore. Hier lijkt de tijd stil te hebben gestaan. Een minidorpje wat een beetje aan het wilde westen doet denken. Geweldig! We rijden naar het informatie centrum om te checken of zij een tour naar de Baviaanskloof kunnen regelen. Ook hier stuiten we op moeilijkheden. Met onze eigen auto is de kloof niet te berijden. Je moet echt een goede auto hebben, op sommige stukken zelfs een 4x4. Na 3 uur heeft de behulpzaam mevrouw van het info-centrum het geregeld. Alain, de bioloog die dichtbij het gebied woont is bereid om, tegen betaling, met ons een dag door de kloof te rijden met zijn auto. Yes, het is gelukt! We slapen die nacht in een bizarre grotwoning nabij de Baviaanskloof. De woning is deels gemaakt tegen de rotsen aan. We zijn de enige gasten in het afgelegen gebied, dus wij stadse mensen vonden dat natuurlijk spannend, maar ook heel leuk en avontuurlijk. De eigenaar woont 3 km verderop een is echte Zuid Afrikaanse. Heel vriendelijk, praat veel en blijft stug Afrikaans tegen ons praten, “want jij mij begrijp??” De volgende ochtend worden we door Alain opgehaald in zijn bakkie, zoals ze dat hier zeggen. Hij is bioloog en zijn specialisme zijn vogels. Onderweg vertelt hij veel over het gebied, de dieren en zijn werk. We hebben echt een topdag.

Na Baviaanskloof rijden we verder langs de zuidkust naar Knysna. Knysna staat bekend om zijn oesters en dat hebben we geweten. Ik heb hier de lekkerste oesters ooit gegeten! Knysna is zeer waarschijnlijk ook bekend bij scheepslieden. De doorgang vanuit zee naar de haven van Knysna is zo smal dat de Britse Navy deze doorgang heeft bestemd als gevaarlijkste haven-entrance ter wereld. Vanaf boven hadden we hier een prachtig uitzicht over. In Knysna slapen we in een heel schattig chaletje met een heerlijk balkon met zeezicht, glaasje wijn erbij, Frans kaasje....the good life!
Vanuit Knysna gaan we naar het plaatjes Wilderness waar een wandeltocht naar de waterval willen maken. Diezelfde ochtend staat de wereld even op z’n kop als we bericht krijgen uit Nederland. Bij ons schoonzusje is borstkanker geconstateerd. We schrikken ons natuurlijk rot! De afstand voelt dan ineens heel groot.

In Oudshoorn bezoeken we een grottenstelsel. De eeuwenoude natuur heeft zijn werk gedaan. Na afloop hebben we wat gedronken bij een game logde. Deze logde ligt aan een waterpoel en in de waterpoel leven 2 nijlpaarden. Terwijl wij aan onze drankjes nippen, brullen de nijlpaarden, dit is toch te gek! Oudshoorn staat ook bekend om zijn struisvogel-farms, onderweg komen we veel struisvogels tegen. Het bezoeken van zo’n farm hoeft voor ons dan ook niet. Via Oudshoorn gaan we naar Barrydale, een klein dorpje. Ijsbrand wil graag de kerk in het dorp bezichtigen. De eigenaar van onze accommodatie kon via de pastoor wel even de sleutel van kerk regelen. Zo gezegd, zo gedaan. Binnen een half uur stonden we in de kerk en vertelde de oude man wat over Barrydale, de gemeenschap en de verbouwing van de kerk. Hij was er baie (heel) trots op! Juist dat soort spontane ontmoetingen en acties blijven soms het langst in je geheugen.

Cape Agulhas is onze volgende bestemming. Bijzonder omdat dit het zuidelijkste punt van Afrika is. Hier komen 2 oceanen samen: de Indische en Atlantische oceaan. We hebben tijdens onze reis vaker op dit soort punten gestaan. En zoals het een echte toerist betaamd moeten we hier natuurlijk mee op de foto. In het gezellige Hermanus bezoeken we de Big Cat Sanctuary. Hier worden grote katachtige opgevangen en verzorgd. Voor het eerst hebben we hier witte leeuwen gezien en zelfs 2 tijgers. In Stellenbosch werd ik als wijnliefhebber heel erg blij. Stellenbosch is de wijnregio in Zuid Afrika. Daarnaast is het een mooi stadje, met Cape-Dutch architectuur. Mooie gebouwen in Hollandse stijl, leuke restaurantjes en cafeetjes. In Stellenbosch hebben we meerdere wijnfarms bezocht waarbij we wijnproeverijen hebben gedaan. Onze favoriet zijn de wijnen van Spier. Nu kijken of ze die ook in Nederland verkopen. Na 3 dagen Stellenbosch gaan we naar Franschhoek, wat nog chiquer is dan Stellenbosch. Daar nemen we de wijntram. Een heus ouderwets trammetje die ons dwars door de wijnvelden brengt. De omgeving van Franschhoek is prachtig.

Voordat we naar Kaapstad gaan bezoeken we het zuidelijke schiereiland. In Simon’s town zien we de pinguïns van heel dichtbij, het zijn er zoveel. De beestjes zijn behoorlijk aandoenlijk. Ook maken we een wandeltocht naar Kaap de Goede Hoop. Onze laatste dagen Zuid Afrika spenderen we in Kaapstad. De stad aan de Tafelberg en aan de Atlantische oceaan. Voor de Tafelberg staan we 2 uur in de rij om ons met een skilift helemaal omhoog te brengen. De vergezichten zijn fantastisch, even voelen we ons on top of the world. Kaapstad is een fijne stad, leuke wijkjes, zoals het kleurrijke Bo-Kaap waar (nu) vooral moslims wonen en de moskee zijn inwoners oproept voor het gebed. Het moderne Waterfront met visrestaurants, bootjes en winkelcentra, de geschiedenis van de wijk Distrixt Six waar de apartheid greep kreeg op de inwoners en de buurt. Natuurlijk bezoeken we Robben Eiland, waar Mandela en vele anderen jarenlang gevangen hebben gezeten. De vrijlating van Mandela in de jaren ’90 staat symbool voor het einde van het apartheidsregime.

Tot slot: Zuid Afrika wordt de rainbow nation genoemd. Ondanks dat zijn er nog steeds een hoop spanningen en ongelijkheden tussen de inwoners van dit mooie land. Zuid Afrika heeft dus nog een lange weg te gaan. Want een regenboog is pas echt mooi als alle kleuren zichtbaar zijn.

Zuid Afrika, it was a pleasure. Baie dankie. We nemen een hoop ervaringen mee naar huis.

Ijsbrand & Sarah